تأثیر مداخله آموزشی بر اساس تئوری خودکارآمدی و سواد سلامت بر سبک زندگی سالم زنان داوطلب سلامت شهرستان نیشابور

مقدمه: رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت به علت داشتن توانایی برای پیشگیری از بیماری مزمن، کاهش بیماری‌زایی، بهبود کیفیت زندگی و کاهش بار مراقبت بهداشتی در جامعه از اهمیت خاصی برخوردار هستند. سواد سلامت و سبک زندگی از عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت هستند. این مطالعه باهدف تعیین تأثیر مداخله آموزشی مبتنی بر خودکارآمدی و سواد سلامت بر رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت در داوطلبین سلامت نیشابور انجام شد. روش‌ها: این مطالعه کار آزمایی بر روی 80 داوطلب سلامت زن نیشابور انجام شد که به‌طور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابزار پژوهش در این مطالعه شامل پرسشنامه خودکارآمدی Sherer‌، سواد سلامت عملکردی بزرگ‌سالان (TOFHLA) و سبک زندگی سالم HPLPΙΙ بود. مداخله آموزشی مبتنی بر نظریه خودکارآمدی و سواد سلامت بود و گروه مداخله چهار جلسه آموزشی یک ساعت در هفته را دریافت کردند. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس داده‌های تکراری، فریدمن و کای دو و از طریق SPSS نسخه 16 مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفت. نتا‌یج: قبل از مداخله بین میانگین نمرات رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت اختلاف آماری معنی‌داری در دو گروه مشاهده نشد (89/0P=) و نمرات خودکارآمدی نیز در دو گروه مداخله و کنترل اختلاف آماری معنی‌داری نداشت (145/0P=)؛ اما بعد از مداخله اختلاف آماری معنی‌داری در همه متغیر‌ها بین دو گروه مشاهده شد (001/0P<). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که اجرای برنامه آموزشی مبتنی بر نظریه خودکارآمدی و سواد سلامت بر ارتقاء سبک زندگی داوطلبان سلامت مؤثر می‌باشد.